A właściwie jeszcze ruina, bo właściciel przygotowuje się do odbudowy. Póki co już ogrodzony (nawet podwójnie – bo i teren samego zamku, i teren wokół, chociaż na ten drugi można wejść, a przed wejściem na dziedziniec – ostrzeżenia), ale jeszcze niewiele się działo, kiedy go oglądaliśmy, bo trudno powiedzieć, że zwiedzaliśmy.
Zamek otoczony Skałami Mirowskimi położony jest w pięknym miejscu. Pochodzi – podobnie jak pobliski, większy zamek w Bobolicach – z czasów Kazimierza Wielkiego. Są głosy, że to jeden z najstarszych zamków w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, inni twierdzą, że budowę rozpoczęto już po śmierci króla. Trudno wyrokować, bo nie wspominają o nim ani Jan Długosz, ani Janko z Czarnkowa.
Warto przejść ścieżką (około 1,5km) wśród skał między zamkiem w Mirowie a tym w Bobolicach, pamiętając o legendzie łączącej się z tymi miejscami – podobno pozostającymi w gestii dwóch braci, których łączyła miłość do jednej dziewczyny. Według jednej z wersji tej legendy dziewczyna nadal czasem w okolicach straszy. Ciekawe, czy planowana odbudowa zamku jej nie wypłoszy 😉
